เผื่อเป็นเพลงได้ แต่เป็นไม่ได้

เพราะเขียนเป็นเพลงไม่เป็น

ใครจะไปนึกว่า
สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับชีวิตคนคนหนึ่ง
อยู่รอบตัวเรานี่เอง

สิ่งที่สำคัญที่สุด
มันอยู่ใกล้ตัวเราเพียงไหน

ส่ิงที่สำคัญที่สุด
มักถูกมองไม่เห็น

สิ่งที่สำคัญที่สุด
มักถูกคิดว่าสำคัญน้อยที่สุด

ใครจะไปนึกว่า
ความสุขที่ควานหา
มันอยู่ใกล้กว่านั้น

หายใจเข้าให้ลึกๆ เวลาได้เจออากาศดีๆ
หายใจลึกๆแล้วอย่าได้ลืมความรู้สึกนั้น

เก็บความรู้สึกนั้นไว้ เพราะมันอยู่กับเรา
ก็แค่เพียงอึดใจ

7 พย. 2005

บ่นให้จบ

เห็นแต่ผ่านๆ ตามป้ายข้างถนน
พอชักเยอะเข้า ชักคันมือ ขอเขียนหน่อยเหอะ

เดี๋ยวนี้เมืองไทย บ้านเราอยากจะเป็นที่หนึ่งของโลก
เป็นศูนย์กลางอะไรต่ออะไร หรือเปิดศูนย์การค้าใหญ่ที่สุดในโลก

เหมือนบ้านเราอยากออกเดินให้เป็นระดับโลกได้ด้วยขาของตัวเอง
ซื่งก็ดี ผมก็ชอบ
แต่ก่อนออกเดิน รองเท้าอะไรก็ควรจะเลือกใส่ให้พอดี
ไปใส่ไซส์ฝรั่ง เดี๋ยวจะเดินไม่ถนัด
เดี๋ยวกัด เดี๋ยวล้ม น่ากลัว

ใจสั่นกับจันทร์สวย

วันสงกรานต์ 2549
ฟ้าสะท้อนแสงจันทร์ สีม่วงอมเทาฉาบเงิน
ส่องผ่านไอเมฆกลายเป็นสีนวล สีเดียวกับฟองคลื่น
เมฆเคลื่อนช้าๆขวาไปซ้าย
คลื่นเคลื่อนเร็วกว่าจากหลังมาหน้า
แล้วค่อยจางหาย
ถ้าลากเส้นตรงผ่านจุดเขียวเล็กของเรือตกปลาหมึก
จะได้เส้นขอบฟ้า
รวมกับแสงจันทร์ที่สะท้อนผายบนแผ่นน้ำ
ย้ำข้อแต่งต่างของ ฟ้ากับทะเล

ผมสงสัยว่าอะไรมาก่อน
เพราะพระจันทร์สวย ใจเลยสั่น ทำให้คิดถึง
หรือ
เพราะคิดถึง ใจเลยสั่น จึงเห็นจันทร์สวย

ไฮกุ

หนึ่ง

หิมะขาวข้างทาง
นั่งเครื่องบินเจแปนแอร์ไลน์
แม่รอที่ดอนเมือง


สอง

หิวข้าวจนมือชา
มองหารถเข็นของอร่อย
ต้องการยาระบาย


สาม

รอทูกลับมาบ้าน
มองทูจากประตูแท็กซี่
รอโทรศัพท์ทู

บ่น

ในบ้านที่รก ก็ต้องจัดกันบ้าง
ในหัวก็เหมือนกัน รกนัก ก็ควรจะเอามันมาเรียบเรียงจัดให้เป็นระเบียบ
เป็นระเบียบมากน้อย ก็อยู่ที่คนจัดมีความสามารถในการจัดมากน้อย
มีน้อยก็อย่าน้อยใจ ฝึกกันได้ ผมก็ฝึกอยู่

เมื่อได้อ่านหนังสือของคุณประภาส เรื่องไม้่บรรทัด จำได้คร่าวๆประมาณว่า
จะคิดว่าอะไรดีหรือไม่ดี ขึ้นอยู่กับว่าเอาอะไรมาวัด ยกตัวอย่าง
โจรปล้นแบ้งค์สำเร็จ
ถ้าเอามาตราฐานของเพื่อนโจรมาวัด มันก็ว่าแจ๋ว แม่งทำได้ไง
ถ้าเอามาตราฐานตำรวจ ผู้หมวดก็ต้องว่า ผิดกฎหมาย โดนแน่มึง
ถ้าเอามาตราฐานพระก็ต้องว่า ผิดศีลห้า ทำบาป ตายแล้วไปนรก (ได้ไปจริงหรือเปล่า ใครจะรู้)

คนอเมริกันว่าฟุตบอล (soccer) น่าเบื่อ นั่งดูชั่วโมงครึ่ง เตะกันไปมา เผลอๆไม่มีการทำประตู เสมอศูนย์ศูนย์
ไม่มีคะแนน มันมันตรงไหนวะ
ไม่ต้องนับคนในประเทศที่เป็นเจ้าของลีกฟุตบอลว่าเขาจะลุ้นกันขนาดไหน
ฝรั่งมันเตะกันห่างจากบ้านเราครึ่งค่อนโลกเราก็อินกะเขาด้วยแทบทุกนัด ไม่เห็นมีใครเบื่อ
ไม้บรรทัดความมันของคนอเมริกันมันต้องทำคะแนนกันเยอะๆ นัดนึงต้องทำกันเป็นร้อย มันถึงจะมัน มันถึงจะวัดได้เยอะ
ความมันแต่ละคนมันยังมันไม่เหมือนกันเลย

ด้วยความเข้าใจอย่างนี้ ทำให้ผมมองประเทศไทยน่ารักขึ้นอีกเป็นกองเลย
เพราะความคิดง่ายๆว่า ถ้าผมมัวแต่คิดว่าฝรั่งเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ ทำไมคนไทยเป็นไม่ได้
มันก็จะไม่มีวันเป็นอย่างนั้นได้ เพราะให้ตายคนไทยไม่ได้เป็นฝรั่ง จะให้มามีอะไรเหมือนกันได้อย่างไร

ผมเดินตลาด แล้วพบว่าตลาดน่ารักกว่าเดินซุปเปอร์มาร์เก็ต เพราะตลาดมีแม่ค้า และคนมาตลาดก็ไม่มีมาด
แต่ละคนเดินมาซื้อของกับแม่ค้า พูดจากัน ต่อราคากัน ถามไถ่เรื่องราวต่างๆ
เพราะแม่ค้าไม่ใช่ พนักงานขายของ แม่ค้าจึงมีความเป็นมนุษย์เหมือนๆกับคนซื้อ ไม่ได้ถูกจ้างมาให้ขายของ
เดินในอากาศร้อนๆ ทำให้มั่นใจระดับนึงว่า ถ้าผักมันยังดูสดได้ในอากาศอย่างนี้ มันคงสดจริง
และยังมั่นใจได้ว่า เราซื้อของในราคาถูกแล้ว เพราะแม่ค้าจ่ายแค่ค่าเช่าที่ ไม่ได้จ่ายค่าแอร์ และค่าตกแต่งร้านมากมาย
ต้นทุนแม่ค้าเลยไม่ได้มีเยอะ จึงไม่ตกลงมาที่ตัวคนซื้อ แถมเงินยังไม่ได้ปิ๋วไปต่างประเทศอีก

กรุงเทพสวยขึ้น มันแค่ไม่สวยแบบเดียวกับเมืองนอกต่างหาก
มันก็สวยเหมือนอย่างที่มันเป็น ตึกสีโมโนโทน แดดแสงจ้าๆ ผู้คนเดินอยู่ทั่วไปท่ามกลางอากาศร้อน
มีรอยยิ้ม มีขยะ มีหมาข้างถนน มีมอเตอร์ไซค์ คนไทยทำให้ตัวเองมีความสุขได้ แม้การเมืองจะไม่เอื้ออำนวย
กรุงเทพจะแย่ก็ต่อเมื่อ คนเราเริ่มทำอะไรหรือสร้างอะไร ไม่คิดถึงคนอื่น
ไม่คิดถึงสิ่งแวดล้อม ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาในระยะยาว

ของที่เคยว่ามันเชย อีกแหละมันไม่ได้เชย มันอาจจะเป็นของไทยจริงๆ แล้วมันก็ไม่เหมือนฝรั่งแค่นั้นเอง
เรามีปัญหาอยู่ว่าจริงๆแล้ว ไทยที่ไม่ใช่ลายไทย ลายกนก คืออะไร
บางทีดูของพวกนี้อาจจะพอเห็นรูปร่าง สีสัน และอารมณ์ความเป็นไทยที่ไม่ใช่ลายไทยชัดมากขึ้นก็ได้

ผู้หญิงไทยสวยขึ้น และสวยขึ้นจริงๆ ต่อไปนี้ลูกครึ่งไม่ใช่คนที่มีสิทธิ์จะสวยอยู่กลุ่มเดียวอีกต่อไปแล้ว
ผิ้วเข้ม หน้าคม ก็สวยได้ นางเอกหนังไทยสมัยนี้ ก็ไม่ใช่ลูกครึ่งหน้าแคบผิวขาวรูปไข่อีกต่อไปแล้ว

ผมภูมิใจกับความคิด ภูมิปัญญาของคนไทยมากขึ้น หลายๆอย่างก็มีดีของมันอยู่แล้ว
อย่างเช่นรถติด ก็มีมอเตอร์ไซค์รับจ้าง หลบรถติดได้ ราคาเหมาะสม
จะเลือกใช้บริการก็ชั่งกับความปลอดภัยกันเอาเอง

ไม่ใช่ว่ากรุงเทพจะดีไปหมด มันก็มีอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ดี
อะไรไม่ดีก็ต้องช่วยกันปรับปรุง
เพียงแต่อย่าไปมองว่ามันมีแต่เรื่องไม่ดี อย่าหมดกำลังใจ อย่าเหนื่อย
เพราะถ้าไม่รักเสียแล้ว จะเอาแรงอะไรมาช่วยกันพัฒนา

วันนี้คุณรวยพอแล้วหรือยัง

คนเรามันจะถึงจุดหยุดกินก็ต่อเมื่อท้องมันจะแตก
อะไรคือจุดหยุดรวย
มองเห็นว่ามีทางหาเงินมาได้อยู่ตรงหน้า จะให้มันหยุดเนี่ยจะทำยังไง
ยังรวยกันไม่พออีกเหรอ

อยู่ๆก็แว็ปคิดขึ้นมาได้ หลังจากพิมพ์ไอ้บล็อกอะไรนี่
(blog ผมแปลเองเป็นภาษาไทยว่า บ่น)

บางทีเราอาจจะรู้ว่าจุดหยุดรวยอยู่ตรงไหนก็ตอนที่เราหันไปมองคนที่เงินจะซื้อข้าวยังไม่มี
บางทีจุดหยุดรวยอาจจะเป็นผลพลอยได้หลังจากเรารู้ว่าจุดแบ่งปันอยู่ตรงไหน
บางทีเวลาที่เราอยากให้ก็คือเวลาที่เรารู็สึกว่าเรามีพอแล้ว

นี่ผมกำลังบ่นแทนคนรวยอยู่นะเนี่ย
ผมล่ะเกลียดมันจริงๆ (นอกประเด็น)
นอกจากจะทำให้ประเทศแย่ลงแล้วยังทำให้สุขภาพจิตผมแย่ลงด้วย
กว่ากรรมมันจะตามสนองคนทันนี่มันอีกนานไหมนะ
ผมล่ะอยากรู้